چرا انتصابات نفتی متوقف شد؟
🔺مدتی است خبرها از اختلاف شدید وزیر نفت با مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران حکایت دارد. اوجی که در صورت تن ندادن به انتخاب «محسن خجسته مهر» به عنوان مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران همچون رستم قاسمی ردای وزارت نفت را بر تن خود نمی دید به ناچار در مقابل خواست مخبر دزفولی همشهری خجسته […]
🔺مدتی است خبرها از اختلاف شدید وزیر نفت با مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران حکایت دارد. اوجی که در صورت تن ندادن به انتخاب «محسن خجسته مهر» به عنوان مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران همچون رستم قاسمی ردای وزارت نفت را بر تن خود نمی دید به ناچار در مقابل خواست مخبر دزفولی همشهری خجسته مهر، مسعود میرکاظمی وزیر اسبق نفت و محسن رضایی خوزستانی تسلیم شد تا اینک و پس از یکسال فرصت سوزی به ناکارآمدی وی پی ببرد. فرصت هایی که خجسته مهر آنها را در راه سهم انتصاب گزینه های مد نظر حامیان سوزاند.
🔺اما انتخاب های خجسته مهر برای مدیریت در شرکت ملی نفت ایران گزینه های مد نظر اوجی نبودند و صرفاً گزینه های بی تجربه و دست چندمی بودند که هرگز مدیرعاملی را در قد و قامت تصور نمی کردند و ملاک انتخاب شان نیز صرفاً قومیتی، سهم خواهی و از طیف خاصی بود که انتخاب مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران خود بر آن اساس شکل گرفته بود؛ اوجی که سقوط این شرکت را پیش بینی می کرد ترجیح داد که جلوی ادامۀ انتصابات اشتباه در این شرکت های مهم نفتی را بگیرد و با مدیران قبلی کار را ادامه دهد تا شاید بتواند موضوع اجرای پروژه ها، کمبود گاز و صادرات نفت را مدیریت کند یا در بزنگاهی با تغییر خجسته مهر نیروهایی به مراتب قوی تر در رأس شرکت ها به کار گمارد. موضوعی که در انتخاب اعضای هیات مدیره شرکت ملی نفت ایران به چشم می خورد؛ جاییکه اوجی با چند پیشنهاد خجسته مهر برای عضویت در هیات مدیره شرکت ملی نفت ایران مخالفت و ترجیح داد که با اعضای قدیمی این هیات مدیره کار کند.
🔺اگر چه بعضی از انتصابات خودِ جواد اوجی در سطح وزارتخانه نیز از قد و قواره کافی برخوردار نبوده و باعث تشکیل ضعیف ترین کابینهٔ نفتی تاریخ صنعت نفت شد که در آن نه خبری از کارکشته های نفتی بود و نه از جوانان باتجربهٔ نفتی و صرفاً مهره هایی تحمیلی به اوجی برای صدور حکم بود، لیکن وی هنوز در حال پرداخت هزینه های ناشی از انتصابات اشتباهات بوده و هست.
🔺 اوجی خوب می داند ادامه روند مدیریت وزارتخانه عظیم نفت با ترکیب فعلی گامی در جهت افزایش تولید نفت و گاز و صادرات – که همانا مهمترین ماموریت وزارت نفت است – برداشته نخواهد شد و در چند سال آینده به ناچار بایستی ادغام تعدادی از شرکت های نفتی یا تعطیلی آنان به دلیل غیر اقتصادی بودن را کلید بزند یا نسبت به اصلاحات وسیع در انتصابات احساسی و قومیتی اقدام نماید؛ آینده ای که چندان دور نیست.