«اوجی» نه می تواند «نوذری» باشد؛ نه «زنگنه»
اندر حکایت محافظهکاری وزیرنفت:
به گزارش روزنفت، وزارت نفت در دولت های مختلف و حضور وزرای نفت تغییرات زیادی را به خود دیده است. عمده دلایل برکناری معاونین این وزارتخانه توسط وزیر مربوطه در یک دولت؛ حواشی یا اختلاف نظر آنها با وزرای نفت بوده است. جاییکه «غلامحسین نوذری» وزیر نفت دولت نهم، در دو سال حضور خود در […]
به گزارش روزنفت، وزارت نفت در دولت های مختلف و حضور وزرای نفت تغییرات زیادی را به خود دیده است. عمده دلایل برکناری معاونین این وزارتخانه توسط وزیر مربوطه در یک دولت؛ حواشی یا اختلاف نظر آنها با وزرای نفت بوده است. جاییکه «غلامحسین نوذری» وزیر نفت دولت نهم، در دو سال حضور خود در وزارت نفت، تیم مدیریتی وزارتخانه را علیرغم هماهنگی بعضی از آنها با «شخص» رئیس جمهور وقت برکنار و نفرات جدیدی جایگزین آنها کرد؛ «کسایی زاده» که ارتباط نزدیکی با حلقه های دفتر «احمدی نژاد» داشت را برکنار و «رمضانی» را جایگزین او کرد. با برکناری «حسین شیوا» در وزارت نفت، یکی از اصلی ترین مهره های رئیس دولت وقت را برکنار کرد بنحوی که «احمدی نژاد» پس از این برکناری، «شیوا» را بعنوان «بازرس ویژه» خود در نفت منصوب کرد.
🔺«بیژن زنگنه» وزیر سابق نفت، در شرکت ملی نفت ایران «مسعود کرباسیان» غیرنفتی را جایگزین «علی کاردر» کرد که او را نیز با برکناری «رکن الدین جوادی» منصوب کرده بود. «شعری مقدم»، «شاهدایی»، «نوروززاده» در پتروشیمی را به ترتیب برکنار و منصوب کرد تا نهایتاً «بهزاد محمدی» را مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی کند، همانطور که «عراقی» را برکنار و «منتظر تربتی» را جایگزین او در گاز کرد و «صادق آبادی» را هم جایگزین «کاظمی» در پالایش و پخش فرآورده های نفتی کرد.
🔺 اما در وزارت نفت دولت سیزدهم، معاونینی بدون داشتن سابقهای قابل اتکاء و بصورت تصادفی بر مسند معاونت های این وزارتخانه تکیه داده اند که فقط «یک حاشیه» از هر کدام از آنها دلیل محکمی برای برکناری آنها توسط «جواد اوجی» است. معاونینی که اکثراً از یک منبع معرفی شده و دست نشاندهٔ تفکری خاص می باشند.
🔺ماههاست موضوع برکناری معاونین تحمیلی این وزارتخانه، بخصوص «محسن خجسته مهر» در شرکت ملی نفت ایران، «مرتضی شاهمیرزایی» در شرکت ملی صنایع پتروشیمی، «احمد اسدزاده» در معاونت امور بین الملل، «جلیل سالاری» در پالایش و پخش فرآورده های نفتی بدلیل ناهماهنگی، ضعف مدیریتی و حاشیه های آنها برای وزارتخانۀ «جواد اوجی»، در دستور کار است، اما وی نه مشی مستقلی مانند «غلامحسین نوذری» داشته و نه مانند «بیژن زنگنه» از چنان مقبولیتی منحصر به فرد، نزد رئیس جمهور و دولت برخوردار است که بتواند بدون دغدغه معاونین تحمیلی خود را برکنار کند.