گاف های گازی طرفداران زنگنه
وزارت نفت و شخص بیژن زنگنه، مخالف اجرای این قرارداد بودند هرچند که پاکستان، تا توانست بهانه تراشی کرد اما سرانجام تن به امضای یک قرارداد رسمی داد که در داوری ها قابل پیگیری است.
نکته مهم تر این گزارش، اظهارات از اساس غلط رضا پدیدار، عضو کمیسیون انرژی اتاق ایران است؛ پدیدار گفته است:«خط لوله انتقال از سمت ایران با سرمایهگذاری کافی تا مرز پاکستان پیش رفت ولی از مرز تا داخل پاکستان لولهکشی نشد. در آن زمان ایران اعتبار ۵۰۰هزار دلاری هم در اختیار آنها قرار داد ولی پاکستان زیربار نرفت و این موضوع بیشتر جنبه سیاسی پیدا کرد و کار انجام نشد.»
روی کاغذ، از فردی که خود را عضو کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی ایران می داند، بعید است هنوز نداند اعتباری که ایران برای این خط لوله در خاک پاکستان در نظر گرفت ۵۰۰ میلیون دلار بود و نه ۵۰۰ هزار دلار! از سوی دیگر، تمامی مراحل تامین این رقم برای آغاز عملیات لوله گذاری در آن سوی مرز در حال انجام بود و این وزارت نفت زنگنه بود که به بهانه های مختلف، از اجرای این قرارداد شانه خالی کرد و نه طرف پاکستانی!
محض اطلاع آقای پدیدار، جمهوری اسلامی ایران خط لوله گاز را به ایرانشهر رسانده است و از این شهر تا نقطه صفر مرزی بیش از ۲۵۰ کیلیومتر فاصله وجود دارد که در این مسیر، هیچ لوله گذاری انجام نشده است لذا اینکه گفته شود ایران به تعهدات خود عمل کرده و پاکستانی ها زیر میز زده اند، یک دروغ آشکار است که برای مصرف داخلی مدافعان دولت کاربرد دارد.
نکته بعدی اظهارات پدیدار، دلیل ورود کشورهای روسیه و ترکمنستان به بازار پاکستان و حذف ایران است؛ او معتقد است اسلام آباد بدعهدی کرده است در حالی که همگان بویژه کسانی که در حوزه صادرات گاز اطلاعات کاملی دارند، به خوبی این مهم را تصدیق می کنند که وزارت نفت و شخص بیژن زنگنه، مخالف اجرای این قرارداد بودند هرچند که پاکستان، تا توانست بهانه تراشی کرد اما سرانجام تن به امضای یک قرارداد رسمی داد که در داوری ها قابل پیگیری است.