کاملا دکوری
او برخلاف سایر هم قطاران خود در مرکز بررسیهای استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام در زمان مدیریت حسن روحانی، در حلقههای پاییندستی رئیسجمهور هم جایگاهی نیافت ولی سعی کرد برای خود منزلتی ببافد.
این حکایت، خیلی بی ارتباط به این روزهای وزارت نفت ندارد؛ مدیرانی که بود و نبودشان اهمیت چندانی برای صنعت ندارد و اگر تا سالها نیز در محل کارشان حاضر نباشند، کسی متوجه غیبتشان نمی شود. یکی از این بخشها، معاونت بینالملل وزارت نفت و در راس آن، متصدی آن است.
این معاونت، سالهاست که از نظر سازمانی، در حد یک اداره تشریفات باقی مانده است؛ دوستان وزیر امور خارجه که به جایی نرسیدند، به زنگنه تعارف شدند و وزیر هم «نه» نگفت؛ چه به ماجدی و چه به زمانی نیا. ماجدی خیلی تاب نیاورد و به سفارت ایران به آلمان رفت ولی زمانی نیا میدانست، این سمت «تهِ بار» دولت روحانی است و اگر همین را نیزاز دست بدهد، باید چشم انتظار باقی بماند.
او برخلاف سایر هم قطاران خود در مرکز بررسیهای استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام در زمان مدیریت حسن روحانی، در حلقههای پاییندستی رئیسجمهور هم جایگاهی نیافت ولی سعی کرد برای خود منزلتی ببافد تا بگویند یک دیپلمات کارکشته به نفت آمده است ولی واقعیت چیز دیگری است.
او برخی قرارهای بی اهمیت بینالمللی وزیر نفت را هماهنگ میکند، در کنار وزیر می نشیند و به مانند زینت المجالس، سعی میکند خود را دیپلمات نشان دهد. البته جایگاه او چنین موقعیتی برایش ایجاد کرده است و گویا برای خودش هم جذاب است؛ برخلاف تصورات غلطی که میگوید این معاونت همه امور بینالمللی صنعت نفت را در دست دارد باید گفت موضوعات اصلی بینالمللی وزارت نفت تنها در دو حوزه تجارت و سرمایهگذاری خلاصه میشود. معاون بینالملل وزارت نفت، در حوزه معاملات نفت و گاز، حتی تماشاجی نیز نیست؛ همه چیز در اختیار اداره امور بین الملل شرکت ملی نفت و سایر شرکت های زیرمجموعه وزارت نفت است.
حتی به این معاونت، آمار درستی از فروش نفت ارائه نمیشود تا مدیران آن، با این خیال که دیپلمات هستند، روی لهجه انگلیسی و تذکر پروتکلهای امور خارجهای خود کار کنند، شاید بیشتر به چشم بیایند. در حوزه سرمایه گذاری و انعقاد قراردادهای بینالمللی نیز اصولا ارتباطی میان این معاونت و سایر بخشهای وزارت نفت وجود ندارد و شرکتها، خودشان به کار خود مشغول هستند و در خوش بینانهترین حالت، برای مراسم امضای قرارداد، در نامه خود به وزیر نفت، رونوشتی هم به معاون بینالملل میدهند تا برای پر شدن «سِن» هم که شده، دعوت شوند.
خلاصه آنکه معاونت بینالملل و فردی که مسئولیت آن را بر عهده دارد، بیشتر شبیه یک اداره کل تشریفات است که متصدیانش، بسیار تلاش میکنند خود را در حد تعیین کننده سیاستهای راهبردی وزارت نفت معرفی کنند ولی واقعیت چیز دیگری است…